تعریف:

یکی از روش های جمع آوری داده های کمی، پیمایش پستی است؛ در این روش، پرسشنامه از طریق سامانه پستی، برای پاسخگو ارسال شده و پاسخگو بطور خودکار و بدون دخالت پرسشگر، پرسشنامه را تکمیل کرده و مجدد آن را از طریق پست، برای محقق ارسال می کند.

کاربرد پیمایش پستی:

-نام کامل یا آدرس پستی اعضای جامعه هدف در دسترس است.

-پاسخگویان، سواد خواندن و نوشتن برای پاسخگویی به سوالات را داشته باشند.

-پاسخگویان به موضوع مورد تحقیق علاقمند باشند؛ بطور مثال بهبود کیفیت برند

-محدودیت زمانی برای اجرای پیمایش وجود نداشته باشد.

-سوالات پرسشنامه ساده و  قابل درک باشند.

مزایای پیمایش پستی:

مقرون بصرفه بودن: پیمایش پستی به نیروی انسانی زیادی نیاز ندارد و درمقایسه با پیمایش های تلفنی و حضوری کم هزینه تر است.

طبقه بندی جغرافیایی: این روش می تواند بخش های مختلف جمعیت را هدف قرار دهد.

صداقت: عموما، پاسخگویان، نظرات خود را از طریق نوشتن راحت تر بیان می کنند.

راحتی: مشارکت کنندگان در پیمایش پستی، آزادند پرسشنامه را در زمان مورد نیاز تکمیل کنند که منجر به پاسخ های جامع و کامل تر می شود.

قابلیت پرسش سوالات طولانی و دارای تصویر: این قابلیت به پاسخگویان در پاسخگویی به سوالات خاص کمک می کند.

محدودیت های پیمایش پستی :

• خطای پوشش: احتمال ناقص بودن لیست های پستی جامعه هدف وجود دارد.
• نرخ پایین پاسخ دهی:  معمولا نرخ پاسخگویی 3-15% را ایجاد می کند.
• طراحی پرسشنامه: سوالات باید مختصر، صریح و دقیق باشند.
• پاسخ دهندگان: کودکان خردسال، افراد ناتوان یا بیمار، افراد بی سواد یا کم سواد و… نمی توانند جزو پاسخگویان این روش باشند.
• مدیریت: هیچ کنترلی از جانب محققان بر روی کامل بودن پاسخ های ارائه شده و یا بازگشت پرسشنامه ها وجود ندارد.